Op 28 oktober 2002 raakten een Keulse deurwaarder en een slotenmaker tijdens het verrichten van een ambtshandeling dodelijk gewond door een opzettelijk veroorzaakte explosie. Beide mannen stierven twee maanden later aan hun ernstige brandworden.
De familieleden moesten niet alleen het verdriet over het verlies van "vader, zoon, broer, echtgenoot of partner doorstaan, maar worstelden ook met problemen (beide geweldsslachtoffers hadden ongeveer 6 weken voor hun dood in coma" gelegen) waarvoor ze menselijke of financiële hulp van derden nodig hadden om ermee om te gaan.
Velen, maar vooral de collega's van het hoger arrondissement Keulen, waren in de moeilijke tijden een waardevolle steun voor beide families. Dankzij de grote bereidheid om te helpen en een spontane geldinzamelingsactie, waaraan een aantal collega's in het hele land deelnamen, konden individuele problemen voor de getroffen gezinnen worden "verzacht" door onbureaucratische onmiddellijke maatregelen en ondersteuning.
Hieruit ontwikkelde zich voor het bestuur van de vereniging van Duitse gerechtsdeurwaarders in het hogere regionale gerechtshof Keulen e. V. het idee om een "sociaal of hulpfonds" op te richten voor dergelijke plotselinge tragische gebeurtenissen en de gevolgen ervan. Vanaf dat moment werd het idee voor het maatschappelijk werk gelegd.
Als resultaat van dit initiatief hebben de 145 afgevaardigden van het federale congres van de Duitse deurwaardersvereniging e. V. besloten het bedrijf op 17 mei 2003 op te richten.
Het maatschappelijk werk als "geregistreerde vereniging" kent een aantal kerntaken, welke ook zijn opgenomen in de statuten:
Hulp bieden aan slachtoffers (en hun naasten) van geweld en strafbare feiten;
Ondersteuning bieden aan mensen die buiten hun schuld in ernstige moeilijkheden zijn geraakt door een ongeval of ziekte;
Ondersteuning van slachtoffers en hun naasten bij een ramp.
Bij besluit van 20 maart 2006 heeft de belastingdienst Siegburg, na onderzoek van de taken en de statuten, het maatschappelijk werk erkend als een non-profit- en liefdadigheidsinstelling in de zin van §§ 51 e.v. AO. Hiermee werden de voorwaarden geschapen voor het bestuur van de sociale welzijnsorganisatie om publieke fondsenwerving op zich te nemen en aanvragen te verkrijgen voor opname in de schenkingslijsten (boetelijsten) van de rechtbanken en parketten. Inmiddels staat de hulporganisatie landelijk in deze registers.
Veel collega's, maar ook mensen buiten de justitiële organisatie, zijn lid geworden en helpen hun medemens. Met dit gebaar geven ze ook een duidelijk signaal van medeleven en solidariteit af.
"Samen = voor elkaar = helpende handen"
Wilt u meer weten over deze organisatie? Neem dan een kijkje op de website.