We werken al zes jaar onder de kostprijs van ons ambtelijke werk. Dat was al vastgesteld in 2014 en daarna nog een keer in 2019 door de ministeriële commissie Oskam. Er is al veel tijd verstreken, de verhoging is broodnodig om ons werk goed te kunnen doen.
De verhoging staat namelijk niet op zichzelf maar maakt deelt uit van een totaalpakket van maatregelen vanuit Minister Dekker. Onderdelen ervan zijn zowel beperkingen van de marktwerking als de modernisering van het Beslag- en Executierecht. Maatregelen die de schuldenaren beschermen en die op ons werk enerzijds een inperkend effect hebben en anderzijds meer van ons vragen.
De twee kanten, de tariefsverhoging op basis van Oskam en het inperken van de marktwerking werden wel het ‘zoet’ en het ‘zuur’ genoemd die door de Minister in 2020 aan elkaar gekoppeld zijn.
Vooruitlopend op deze tariefsverhoging, het ‘zoet’, hebben we zelf de marktwerking beperkt met de Verordening Grenzen Tariefmodellen, het ‘zuur’.
Aan de ene kant ben ik blij met de duidelijkheid die de motie ons geeft dat de tariefsaanpassing ingaat per 1 juli 2021. Aan de andere kant kan ik niet ontkennen dat het ook wat zuur is dat we langer op het zoet moeten wachten dan eerder was aangekondigd.
Hoe het ook zij: we zullen blijven vechten voor ons mooie ambt en voor onze beroepsgroep, die juist in deze tijden een cruciale rol kan spelen bij het voorkomen van oplopende schulden, bij het goed afwikkelen van het toeslagendossier, bij het met de winnaars van de aanstaande verkiezingen meedenken in hoe het anders en beter kan, voor debiteur èn ondernemer.