Column KBvG voorzitter Michaël Brouwer: Zijn gerechtsdeurwaarders onafhankelijk?

Onafhankelijkheid schurkt tegen 'onbevooroordeeld' aan. Kunnen we als mens, als gerechtsdeurwaarder überhaupt onafhankelijk zijn? We hebben allemaal onze mening, onze indrukken en ons verleden. Dat maakt ons mens, dat maakt ons verschillend. Voor de gerechtsdeurwaarder is het zaak, wettelijk verplicht zelfs om zijn ambt onafhankelijk uit te oefenen. Dat betekent dat de gerechtsdeurwaarder bij het uitoefenen van zijn ambt zijn persoonlijke mening moet parkeren en professioneel, onbevangen en onbevooroordeeld op de deurbel drukt om een gesprek aan te gaan.

Ik heb het vaak genoeg meegemaakt: na het drukken op de deurbel gaat de voordeur open en ik word verrast. Dat kan alle kanten opgaan: van goed gekleed en geaffecteerd pratend tot in pyjama en met dialect. Als gerechtsdeurwaarder leer je heel snel wat belangrijk is. Niet je eigen mening, indruk of verleden, maar respectvol zijn naar de ander en vooral contact leggen.

Onafhankelijkheid gaat een flinke stap verder dan respectvol zijn en contact leggen. In de praktijk gaat het dan bijvoorbeeld om helpen, informeren en op weg helpen. De burger die een dagvaarding krijgt de weg wijzen om zijn verweer goed bij de rechter neer te leggen. Onze ketenpartners merken dan kritisch op dat we ook werkzaamheden hebben waar we de opdrachtgever direct vertegenwoordigen. Bijvoorbeeld als we incasseren of als we rolgemachtigde zijn tijdens een proces.

De wet schrijft voor dat de gerechtsdeurwaarder zijn ambt onafhankelijk uitoefent. Ik weet dat we daar als gerechtsdeurwaarders elke dag mee bezig zijn. Dat bespreken we met elkaar op vergaderingen en bijvoorbeeld als we verordeningen maken. Wat is die onafhankelijkheid, hoe moeten we die vormgeven. Dat is geen statische lijn. Dat is een continu proces waarin we de discussie opzoeken. Intern en extern. Die discussie, de aandacht, dat houdt onze onafhankelijkheid levend. Daar ben ik trots op!