Waar veel mensen denk ik niet bij stilstaan, is dat de schuldeisers van ondernemers die een saneringsakkoord afsluiten, vaak maar een klein deel van hun geld terug zien. Dit komt mede doordat de Belastingdienst normaal gesproken 200 procent krijgt, ten opzichte van de overige schuldeisers. Schuldeisers die ook ondernemer zijn en die daardoor op hun beurt in de financiële problemen kunnen komen. Als gerechtsdeurwaarder ben ik natuurlijk zeer bekend met de gevolgen van dit domino-effect.
Het goede nieuws is dus dat de Belastingdienst tijdelijk genoegen neemt met eenzelfde percentage als de overige schuldeisers en op 4 september jl. bekend heeft gemaakt haar coulantere houding bij saneringsverzoeken tot 1 april 2024 te verlengen. Ook VNO NCW besteedde er al aandacht aan in haar nieuwsbrief van afgelopen vrijdag. Dat is positief nieuws en hard nodig voor al die ondernemers – de motor van onze economie – in Nederland die het financieel zwaar hebben.
Wat naar mijn idee helemaal fijn zou zijn, is als de Belastingdienst ook bij het leggen van beslagen en bij minnelijke en gerechtelijke schuldsaneringen van natuurlijke personen af zou zien van haar preferentie. Vooral ook omdat recentelijk de aflossingstermijn in de WNSP en MSNP is verkort naar 18 maanden. Schuldeisers krijgen dus al de helft minder dan voorheen bij een termijn van 36 maanden. Tel daarbij op de preferentie van de Belastingdienst en de ondernemer-schuldeiser trekt dubbel aan het kortste eind.
De Belastingdienst int voor de gehele Nederlandse bevolking, dus voor ons allemaal. Natuurlijk is het een zaak van algemeen belang dat dat geld terugkomt in de staatskas. Maar is een goed functionerend handelsverkeer, waarin ondernemers erop kunnen vertrouwen dat zij hun vorderingen en wellicht gemaakte extra kosten kunnen verhalen, niet ook in het algemeen belang?
Het wordt hoog tijd om meer oog te hebben voor de schuldeisers. Als de Belastingdienst afziet van haar preferentie komt er meer geld beschikbaar voor de concurrente schuldeisers, die daardoor ook zelf weer wat beter beschermd zijn tegen financiële problemen. Met zo’n stap snijdt het mes dus aan twee kanten. Dat zou een geweldige ontwikkeling zijn.