Juridisch nieuws

Beslissing op verzet. Klager beklaagt zich over de wijze van betekenen van exploten. De kamer is het met de beslissing van de voorzitter eens en verklaart het verzet ongegrond.

Verzoek tot wraking. Verzoek afgewezen. Het verzoek levert geen grond op voor de stelling dat de tuchtrechters jegens verzoeker een vooringenomenheid koesteren of dat de dienaangaande bij hem bestaande vrees subjectief dan wel objectief gerechtvaardigd is.  

Verzoek tot wraking. Verzoek afgewezen. Het verzoek levert geen grond op voor de stelling dat de tuchtrechter jegens verzoekster een vooringenomenheid koestert of dat de dienaangaande bij haar bestaande vrees subjectief dan wel objectief gerechtvaardigd is. Het niet werken van een ringleiding of eht in de zittingszaal niet aanwezig zijn van een ringleiding is geen toetsingscriterium in het kader van het wrakingsverzoek. 

Er is niet inhoudelijk op e-mails van de bewindvoerder van klaagster gereageerd. Ook is voorafgaand het dagvaarden van klaagster geen navraag gedaan bij de bewindvoerder of de opdrachtgever. Tevens is een herinneringsbrief aan klaagster zelf verzonden in plaats van aan de bewindvoerder. Excuses aangeboden en vordering verminderd. Klacht gegrond, maatregel van waarschuwing opgelegd.

Beslissing op verzet. Klager beklaagt zich over de wijze van het betekenen van een exploot. De kamer is het met de beslissing van de voorzitter eens en verklaart het verzet ongegrond.

Beslissing op verzet. Klaagster beklaagt zich over de inhoud van de brief die ze van de gerechtsdeurwaarder heeft gekregen in haar rol van executeur testamentair van haar overleden broer. De brief van de gerechtsdeurwaarder was erop gestoeld informatie in te winnen bij klaagster. De toon waarop dit is gebeurd komt helder en voldoende zorgvuldig over. De kamer acht de beslissing van de voorzitter dus juist en de door klaagster aangevoerde gronden in verzet geven geen aanleiding de motivering van de beslissing aan te passen.

Beslissing op verzet. Klager beklaagt zich er onder meer over dat de gerechtsdeurwaarder klager ten onrechte confronteert met schulden van bedrijven die nooit een dienst hebben geleverd op het adres van klager. Het ligt niet op de weg van de tuchtrechter op de inhoudelijke beoordeling van dit geschil in te gaan. Klager had zich met dit verweer moeten wenden tot de gewone rechter. De kamer is het met de beslissing van de voorzitter eens en het verzet dient dan ook ongegrond te worden verklaard.

De gegronde klachtonderdelen, in onderlinge samenhang bezien, leveren de volgende verwijten op. De gerechtsdeurwaarder heeft zonder rekening te houden met het belang van klager en de wens van de opdrachtgever buitenproportioneel beslag gelegd. De bij klager gewekte indruk dat deze beslagen voor eigen gewin zijn gelegd, is niet geheel onbegrijpelijk. Voorts heeft de gerechtsdeurwaarder er blijk van gegeven onvoldoende op de hoogte te zijn van de voor de beroepsgroep relevante jurisprudentie en wet- en regelgeving, die hem had kunnen beletten disproportioneel beslagen te leggen, of daarover onjuiste stellingen in te nemen. Ook heeft de kamer moeten constateren dat de gerechtsdeurwaarder op ten minste drie separate momenten gedemonstreerd heeft (tegenover klager, en ook in klachtprocedure) zijn administratie niet te kunnen overzien. Dit heeft er onder meer toe geleid dat de gerechtsdeurwaarder relevante stukken niet meer kan produceren, en een uitermate verwarrende verklaring heeft verstrekt over de inleidende dagvaarding. Naar het oordeel van de kamer geeft de gerechtsdeurwaarder blijk van een onjuiste rechtsopvatting waar het gaat om de (excessieve) hoeveelheid aan gelegde beslagen en de betekening van de daaruit voortvloeiende exploten. Nu het leggen van beslag, het betekenen van stukken maar ook het voeren van een deugdelijke administratie behoren tot de kernwerkzaamheden van een gerechtsdeurwaarder, rekent de kamer deze onjuiste rechtsopvatting de gerechtsdeurwaarder zwaar aan. De kamer ziet daarom aanleiding tot het opleggen van zowel een berisping als een boete van € 3.000,-

Klaagster verwijt de gerechtsdeurwaarder – onder meer – dat hij zich niet heeft ingespannen de kinderalimentatie vordering te innen, nadat de schuldenaar is vertrokken naar het buitenland. De kamer overweegt dat de gerechtsdeurwaarder voldoende heeft voldaan aan zijn inspanningsplicht. Maar de gerechtsdeurwaarder is geen opsporingsinstantie en is evenmin bevoegd buiten Nederland. Klacht ongegrond.

Beslissing op verzet. Klagers beklagen zich er over dat de gerechtsdeurwaarder het bewijs dat Nederland geen grondwet heeft negeert en dat er geen sprake is van een rechtsgeldig vonnis. Overwogen is dat op gerechtsdeurwaarder een ministerieplicht rust. De gerechtsdeurwaarder heeft dan ook niet tuchtrechtelijk laakbaar gehandeld door het vonnis aan klagers te betekenen. De kamer is het met de beslissing van de voorzitter eens en het verzet tegen die beslissing dient ongegrond te worden verklaard.